in Carribean Eclipse Flying Rhino Records
Η G700 έκλεισε τον κύκλο της
Πριν από 11 χρόνια
Σάββατο 21 Νοεμβρίου 2009
Σάββατο 14 Νοεμβρίου 2009
Κυριακή 30 Αυγούστου 2009
Ensueno by Vibrasphere
Hope you ALL had a great summer dudes. Enjoy this beautiful tune by Vibrasphere and let the summer vibe be with you this winter!
ENSUENO
Πέμπτη 11 Ιουνίου 2009
Ψήφισα Φραπέ
Κι ας με κράζει η G700. I love them anyway! Pfff...aaa...Κάνε μια στάση μπες κι εσύ, σ' ένα κόσμο μαγικόοοοοο. Βέβαια Φραπέ στην Ibiza δεν έχει, έχει όμως κάτι άλλα...
Σάββατο 7 Μαρτίου 2009
ΛΟΣ ΑΝΤΖΕΛΕΣ: Η πρώτη πόλη με «πράσινα» φώτα. Spark it up Dudes!!!
Από TΟ ΒΗΜΑ,
Τετάρτη 4 Μαρτίου 2009
Το Λος Αντζελες θα είναι η πρώτη μεγαλούπολη των ΗΠΑ που θα αποκτήσει «πράσινο» φωτισμό. Βάσει του προγράμματος που ανακοίνωσε ο δήμαρχος Αντόνιο Βιγιαραϊγκόζα από κοινού με τον πρώην πρόεδρο Μπιλ Κλίντον θα αντικατασταθούν σταδιακά 140.000 λαμπτήρες συμβατικού νήματος πυράκτωσης σε όλους τους φανοστάτες και τα φανάρια οδικής κυκλοφορίας και στη θέση τους θα τοποθετηθούν φωτιστικά σώματα με led.
«Με το πρόγραμμα αυτό θα εξοικονομούμε 40.500τόνους διοξειδίου του άνθρακα ετησίως» δήλωσε ο δήμαρχος- είναι σαν να αποσύρονται από την κυκλοφορία 6.000 αυτοκίνητα.Σκοπός του σχεδίου είναι να γίνει το Λος Αντζελες η πιο «πράσινη» πόλη των ΗΠΑ και προς τούτο φιλοδοξεί ως το 2010 να καλύπτει το 20% των αναγκών σε ενέργεια από ανανεώσιμες πηγές, επίπεδο που πρέπει να αγγίξει το 35% ως το 2020.Με τα νέα φωτιστικά σώματα το κόστος ηλεκτροφωτισμού της πόλης θα μειωθεί κατά 40% και κατά την πρώτη επταετία θα σημειωθεί εξοικονόμηση 48 εκατ. δολαρίων, συνυπολογιζομένης της απόσβεσης του δανείου των 57 εκατ. δολαρίων που απαιτείται για να αρχίσει η λειτουργία του προγράμματος.
Οταν πλέον θα έχουν αντικατασταθεί όλες οι κλασικές λάμπες, θα εξοικονομούνται 10 εκατ. δολάρια κάθε χρόνο. «Αν το εν λόγω παράδειγμα ακολουθούσαν όλες οι πόλεις, θα μπορούσαμε να κλείσουμε δυόμισι θερμοηλεκτρικά εργοστάσια» είπε ο Μπιλ Κλίντον.
Οι λαμπτήρες led χρησιμοποιούν την πιο εξελιγμένη τεχνολογία φωτισμού, τις διόδους φωτεινότητας (Light Εmitting Diodes) που αποτελούνται από κρυστάλλους πυριτίου.
Είναι πολύ πιο οικονομικοί σε σύγκριση με τους λαμπτήρες φθορισμού αλλά και τους ακόμη παλαιότερους λαμπτήρες πυρακτώσεως.Ενώ οι τελευταίοι μετατρέπουν μόλις το 15% της ηλεκτρικής ενέργειας σε φως (το υπόλοιπο 85% χάνεται σε θερμότητα) και έχουν μέση διάρκεια λειτουργίας μόλις 1.000 ώρες, οι λαμπτήρες led μετατρέπουν σχεδόν το σύνολο της ενέργειας σε φως και διαρκούν ως και 100.000 ώρες, ανάλογα με τη χρήση.Οι λαμπτήρες φθορισμού διαρκούν 10.000 ώρες, αλλά αντενδείκνυνται για τον φωτισμό εξωτερικών χώρων.Σύμφωνα με τους υπολογισμούς της γαλλικής υπηρεσίας ηλεκτρισμού το συνολικό ετήσιο κόστος, σε αγορά και κατανάλωση ρεύματος, ανέρχεται σε 38 ευρώ για έναν λαμπτήρα led, σε 64 ευρώ για έναν λαμπτήρα φθορισμού και σε 228 ευρώ για έναν λαμπτήρα πυρακτώσεως.
Τετάρτη 4 Μαρτίου 2009
Το Λος Αντζελες θα είναι η πρώτη μεγαλούπολη των ΗΠΑ που θα αποκτήσει «πράσινο» φωτισμό. Βάσει του προγράμματος που ανακοίνωσε ο δήμαρχος Αντόνιο Βιγιαραϊγκόζα από κοινού με τον πρώην πρόεδρο Μπιλ Κλίντον θα αντικατασταθούν σταδιακά 140.000 λαμπτήρες συμβατικού νήματος πυράκτωσης σε όλους τους φανοστάτες και τα φανάρια οδικής κυκλοφορίας και στη θέση τους θα τοποθετηθούν φωτιστικά σώματα με led.
«Με το πρόγραμμα αυτό θα εξοικονομούμε 40.500τόνους διοξειδίου του άνθρακα ετησίως» δήλωσε ο δήμαρχος- είναι σαν να αποσύρονται από την κυκλοφορία 6.000 αυτοκίνητα.Σκοπός του σχεδίου είναι να γίνει το Λος Αντζελες η πιο «πράσινη» πόλη των ΗΠΑ και προς τούτο φιλοδοξεί ως το 2010 να καλύπτει το 20% των αναγκών σε ενέργεια από ανανεώσιμες πηγές, επίπεδο που πρέπει να αγγίξει το 35% ως το 2020.Με τα νέα φωτιστικά σώματα το κόστος ηλεκτροφωτισμού της πόλης θα μειωθεί κατά 40% και κατά την πρώτη επταετία θα σημειωθεί εξοικονόμηση 48 εκατ. δολαρίων, συνυπολογιζομένης της απόσβεσης του δανείου των 57 εκατ. δολαρίων που απαιτείται για να αρχίσει η λειτουργία του προγράμματος.
Οταν πλέον θα έχουν αντικατασταθεί όλες οι κλασικές λάμπες, θα εξοικονομούνται 10 εκατ. δολάρια κάθε χρόνο. «Αν το εν λόγω παράδειγμα ακολουθούσαν όλες οι πόλεις, θα μπορούσαμε να κλείσουμε δυόμισι θερμοηλεκτρικά εργοστάσια» είπε ο Μπιλ Κλίντον.
Οι λαμπτήρες led χρησιμοποιούν την πιο εξελιγμένη τεχνολογία φωτισμού, τις διόδους φωτεινότητας (Light Εmitting Diodes) που αποτελούνται από κρυστάλλους πυριτίου.
Είναι πολύ πιο οικονομικοί σε σύγκριση με τους λαμπτήρες φθορισμού αλλά και τους ακόμη παλαιότερους λαμπτήρες πυρακτώσεως.Ενώ οι τελευταίοι μετατρέπουν μόλις το 15% της ηλεκτρικής ενέργειας σε φως (το υπόλοιπο 85% χάνεται σε θερμότητα) και έχουν μέση διάρκεια λειτουργίας μόλις 1.000 ώρες, οι λαμπτήρες led μετατρέπουν σχεδόν το σύνολο της ενέργειας σε φως και διαρκούν ως και 100.000 ώρες, ανάλογα με τη χρήση.Οι λαμπτήρες φθορισμού διαρκούν 10.000 ώρες, αλλά αντενδείκνυνται για τον φωτισμό εξωτερικών χώρων.Σύμφωνα με τους υπολογισμούς της γαλλικής υπηρεσίας ηλεκτρισμού το συνολικό ετήσιο κόστος, σε αγορά και κατανάλωση ρεύματος, ανέρχεται σε 38 ευρώ για έναν λαμπτήρα led, σε 64 ευρώ για έναν λαμπτήρα φθορισμού και σε 228 ευρώ για έναν λαμπτήρα πυρακτώσεως.
Τετάρτη 11 Φεβρουαρίου 2009
Ευθύνη όλων το οικολογικό έλλειμμα της Αθήνας
*Σχόλιο της G700 για το ένθετο Metropolis Weekend της αθηναϊκής free-press Metropolis
Αναδημοσιεύω ύστερα από άδεια των συγγραφέων
Η πρόσφατη διένεξη μεταξύ κατοίκων και Δήμου Αθηναίων για το πάρκινγκ της Κυψέλης, έφερε στο προσκήνιο για μία ακόμη φορά το περιβαλλοντικό αδιέξοδο της πόλης της Αθήνας, αλλά και τη συλλογική υποκρισία που μας χαρακτηρίζει όλους σε θέματα περιβάλλοντος.
Προφανώς, στην πιο πυκνοκατοικημένη και οικιστικά κορεσμένη περιοχή της Ευρώπης, την Κυψέλη, απαιτούνται δεκάδες πάρκα και πράσινο που σήμερα δεν υπάρχει ούτε για δείγμα.
Προφανώς, στην Κυψέλη απαιτούνται επίσης δεκάδες χώροι στάθμευσης για να παρκάρουν τα αυτοκίνητά τους όσοι σήμερα φωνάζουν και ωρύονται για την έλλειψη πρασίνου και ανοιχτών χώρων.
Προφανώς, στην Κυψέλη όπως και στην υπόλοιπη Αθήνα, θα έπρεπε επιτέλους να βγούμε και να καταγγείλουμε το τεράστιο οικολογικό έλλειμμα που χαρακτηρίζει την περιοχή της Αττικής: με τα αιωρούμενα επικίνδυνα σωματίδια, το μποτιλιάρισμα, το πρόβλημα των σκουπιδιών, την ηχορήπανση, την αισθητική ρύπανση, την αυθαίρετη δόμηση, τα ενεργοβόρα πεπαλαιωμένα κτίρια.
Όμως δεν το κάνουμε. Δήμος και πολίτες, συμμέτοχοι όλοι μαζί στο έγκλημα, μόνο συμφεροντολογικά κινούμαστε κάθε φορά που θέλουμε να επιδείξουμε υστερόβουλα την οικολογική μας ευαισθησία.
Η εκάστοτε δημοτική αρχή αυτό το οποίο οφείλει να κάνει σε συνεργασία με το επίσημο κράτος είναι να προωθήσει την περιβαλλοντική διακυβέρνηση και να αναπτύξει την πράσινη οικονομία στα του Δήμου της. Πράσινες σκεπές, εξοικονόμηση ενέργειας σε όλα τα δημοτικά κτίρια, αλλά και αυτά του οικιακού και εμπορικού τομέα, ποδηλατόδρομοι, πεζοδρομήσεις και σταδιακό κλείσιμο του κέντρου της πόλης στα αυτοκίνητα, ανακύκλωση και επίλυση του προβλήματος των σκουπιδιών είναι μερικά από τα πράγματα για τα οποία πρέπει όλοι να πιέζουμε καθημερινά και να μην κάνουμε πίσω.
Όμως, ας μην ξεχνάμε ποτέ ότι η μάχη για την αντιμετώπιση του οικολογικού ελλείμματος της Αθήνας δεν είναι αποκλειστικά μια πολιτική μάχη ενάντια στην εκάστοτε δημοτική αρχή. Είναι επίσης μια διαρκής προσωπική μάχη η οποία ξεκινάει και δίνεται από τον καθέναν από εμάς ατομικά. Όταν κυκλοφορούμε μέσα στην πόλη με το αυτοκίνητο και δε χρησιμοποιούμε τα μέσα μαζικής μεταφοράς, όταν συνωστιζόμαστε όλοι σε μία περιοχή, δε θέλουμε τους ΧΥΤΑ, αδιαφορούμε για το αν τα σκουπίδια μας πετιούνται σε παράνομες χωματερές, οδηγούμε μηχανάκι με βγαλμένη εξάτμιση, δεν ανακυκλώνουμε, δε φροντίζουμε να μονώσουμε το διαμέρισμα στο οποίο κατοικούμε για να μην έχει απώλειες σε ήχο και θερμότητα, ε τότε, είμαστε πραγματικά άξιοι τις μοίρας μας.
Αναδημοσιεύω ύστερα από άδεια των συγγραφέων
Η πρόσφατη διένεξη μεταξύ κατοίκων και Δήμου Αθηναίων για το πάρκινγκ της Κυψέλης, έφερε στο προσκήνιο για μία ακόμη φορά το περιβαλλοντικό αδιέξοδο της πόλης της Αθήνας, αλλά και τη συλλογική υποκρισία που μας χαρακτηρίζει όλους σε θέματα περιβάλλοντος.
Προφανώς, στην πιο πυκνοκατοικημένη και οικιστικά κορεσμένη περιοχή της Ευρώπης, την Κυψέλη, απαιτούνται δεκάδες πάρκα και πράσινο που σήμερα δεν υπάρχει ούτε για δείγμα.
Προφανώς, στην Κυψέλη απαιτούνται επίσης δεκάδες χώροι στάθμευσης για να παρκάρουν τα αυτοκίνητά τους όσοι σήμερα φωνάζουν και ωρύονται για την έλλειψη πρασίνου και ανοιχτών χώρων.
Προφανώς, στην Κυψέλη όπως και στην υπόλοιπη Αθήνα, θα έπρεπε επιτέλους να βγούμε και να καταγγείλουμε το τεράστιο οικολογικό έλλειμμα που χαρακτηρίζει την περιοχή της Αττικής: με τα αιωρούμενα επικίνδυνα σωματίδια, το μποτιλιάρισμα, το πρόβλημα των σκουπιδιών, την ηχορήπανση, την αισθητική ρύπανση, την αυθαίρετη δόμηση, τα ενεργοβόρα πεπαλαιωμένα κτίρια.
Όμως δεν το κάνουμε. Δήμος και πολίτες, συμμέτοχοι όλοι μαζί στο έγκλημα, μόνο συμφεροντολογικά κινούμαστε κάθε φορά που θέλουμε να επιδείξουμε υστερόβουλα την οικολογική μας ευαισθησία.
Η εκάστοτε δημοτική αρχή αυτό το οποίο οφείλει να κάνει σε συνεργασία με το επίσημο κράτος είναι να προωθήσει την περιβαλλοντική διακυβέρνηση και να αναπτύξει την πράσινη οικονομία στα του Δήμου της. Πράσινες σκεπές, εξοικονόμηση ενέργειας σε όλα τα δημοτικά κτίρια, αλλά και αυτά του οικιακού και εμπορικού τομέα, ποδηλατόδρομοι, πεζοδρομήσεις και σταδιακό κλείσιμο του κέντρου της πόλης στα αυτοκίνητα, ανακύκλωση και επίλυση του προβλήματος των σκουπιδιών είναι μερικά από τα πράγματα για τα οποία πρέπει όλοι να πιέζουμε καθημερινά και να μην κάνουμε πίσω.
Όμως, ας μην ξεχνάμε ποτέ ότι η μάχη για την αντιμετώπιση του οικολογικού ελλείμματος της Αθήνας δεν είναι αποκλειστικά μια πολιτική μάχη ενάντια στην εκάστοτε δημοτική αρχή. Είναι επίσης μια διαρκής προσωπική μάχη η οποία ξεκινάει και δίνεται από τον καθέναν από εμάς ατομικά. Όταν κυκλοφορούμε μέσα στην πόλη με το αυτοκίνητο και δε χρησιμοποιούμε τα μέσα μαζικής μεταφοράς, όταν συνωστιζόμαστε όλοι σε μία περιοχή, δε θέλουμε τους ΧΥΤΑ, αδιαφορούμε για το αν τα σκουπίδια μας πετιούνται σε παράνομες χωματερές, οδηγούμε μηχανάκι με βγαλμένη εξάτμιση, δεν ανακυκλώνουμε, δε φροντίζουμε να μονώσουμε το διαμέρισμα στο οποίο κατοικούμε για να μην έχει απώλειες σε ήχο και θερμότητα, ε τότε, είμαστε πραγματικά άξιοι τις μοίρας μας.
Δευτέρα 26 Ιανουαρίου 2009
Κυριακή 25 Ιανουαρίου 2009
The take it easy Manifesto
By Rev. Dwayne Eutsey
Arch Dudeship
@DUDEISM.COM
THERE'S A RELIGION for its time and place...It fits right in there, helps us abide through all the strikes and gutters, the ups and downs of the whole durned human comedy. It really ties your life together.
And the religion for our time and place is Dudeism.
Of course, nihilists and reactionaries will probably dispute that—when they’re not throwing marmots into your bathtub or coffee cups at your forehead. That’s why you need to know how to respond when someone who is un-Dude asks you what the fuck you’re talking about when you tell them about Dudeism.
Now, it’s a basic tenet of the Dudeist ethos to just say “Fuck it,” or “Yeah, well, that’s just, like, you’re opinion, man,” when someone micturates upon our faith. But we’re talking about unchecked theological aggression here, drawing a line in the spiritual sand, Dude. Across this line you do not—also, Dude, “faith” is not the preferred nomenclature—“worldview,” please.
So, What the Fuck am I Talking About?
Lost my train of thought there. Anyway, in defending whether Dudeism is really a religion, worldview, or what-have-you, a Dudeist must first address a very basic question: What makes a religion? Is it being prepared to do the right thing, whatever the cost? Isn’t that what makes a religion? Or is it that along with a pair of testaments?
Well, Dude, we just don’t know. Religion is a very complicated thing. A lotta scriptural ins, a lotta ritual outs…a lot of ecclesiastical strands to keep in your head, man. There is a lot about religion that doesn’t make a whole lot of sense to us. It can be quite stupefying, in fact. But there are some basic tools that can help put you in a unique position to confirm or disconfirm whether Dudeism is a religion.
First off, it’s good to define what in God’s holy name we’re blathering about when we say the word “religion”. A wiser fellah than myself once said that “religion” has its root in the Latin word “ligo,” or “to bind together.” That’s a good place to start, I guess, because the tenets of Dudeism do indeed bind its diverse adherents together in one big round robin.
But there are other ways that can help you explain how Dudeism is a religion, and in English, too. Here are just a couple.
All Right, Let’s Get Down to Cases
The beauty of Dudeism is its simplicity. Once a religion gets too complex, everything can go wrong.
That’s why the “To What/From What/By What Means” method of identifying a religion is a great way to summarize the Dudeist ethos for your un-Dude friends.
For example, if you apply this method to Buddhism (a compeer of Dudeism), you can easily answer what the point of it is.
From what is Buddhism trying to liberate us? Suffering
To what state of being is Buddhism trying to bring us? Nirvana
By what means does Buddhism attempt do this? The Noble Eightfold Path.
Isn’t that fucking interesting, man? Now let’s apply it to Dudeism:
From what is Dudeism trying to liberate us? Thinking that’s too uptight.
To what state of being is Dudeism trying to bring us: Just taking it easy, man.
By what means does Dudeism attempt do this? Abiding.
Now, that’s fucking ingenious, if I understand it correctly.
If You Define It, It Is a DREEMMS
But what do Dudeists believe? Well, although you have your story and I have mine, there are certain things that bring us together and root us, like the aitz chaim he, in a shared community.
To help me clarify what I’m blathering about, I’ll use the seven dimensions of religion identified by Ninian Smart (another wiser fellah than myself): Doctrinal, Ritual, Ethics, Experiential, Myth, Material, and Social…or, in the parlance of religious studies, DREEMMS).
Doctrinal (the systematic formulation of religious teachings in an intellectually coherent form): Like Zen, Dudeism isn’t into the whole doctrinal thing; we prefer direct experience of takin’er easy, and often contemplate two indiscernible Coens to achieve that modest task.
Perhaps the closest Dudeists come to having a systematic formulation of our religious teachings is: “Sometimes you eat the bear, and, well, sometimes the bear, he eats you.” Is that some sort of Eastern thing? Far from it, Dude.
Ritual (forms and orders of ceremonies): Dudeists are also not into the whole ritual thing, but there are some things we do for recreation that bring us together, like bowling, driving around, the occasional acid flashback, listening to Creedence. Some Dudeists are shomer shabbas, and that’s cool.
Ethics (rules about human behavior): Although this isn’t ‘Nam, there aren’t many behavioral rules in Dudeism, either. However, we do recognize that we may enter a world of pain whenever we go over the line and we are forever cognizant of what can happen when we fuck a stranger in the ass.
Experiential (the core defining personal experience): Abiding and takin’er easy.
Myth (the stories that work on several levels and offer a fairly complete and systematic interpretation of the universe and humanity’s place in it): The Big Lebowski is our founding myth; just as the Christian Gospels, based on the Jesus of history, provide a portrait of the mythical Christ of faith who “died for all us sinners,” the film, based on the Dude of history (Jeff Dowd), presents the mythical Dude of film (Jeff Bridges) who “takes it easy for all us sinners.”
Material (ordinary objects or places that symbolize or manifest the sacred or supernatural): That rug really tied the room together, did it not?
Social (a system shared and attitudes practiced by a group. Often rules for identifying community membership and participation): Racially we’re pretty cool and open to pretty much everyone…pacifists, veterans, surfers, fucking lady friends, vaginal artists, video artists with cleft assholes, dancing landlords, doctors who are good men and thorough, enigmatic strangers, brother shamuses…And proud we are of all of them.
Those we consider very un-Dude include: Rug-pissers, brats, nihilists, Nazis, human paraquats, pederasts, pornographers, fucking fascists, reactionaries, and angry cab drivers. Friends like these, huh, Gary?
Aw, Hell. I Done Innerduced Dudeism Enough
Although Dudeists may lack three thousand years of beautiful tradition, from Moses to Sandy Koufax, we do share the great spiritual insights espoused by many great Dudes throughout the ages. As our Dudely Lama once wrapped it all up for us:
“Life is short and complicated and nobody knows what to do about it. So don't do anything about it. Just take it easy, man. Stop worrying so much whether you'll make it into the finals. Kick back with some friends and some oat soda and whether you roll strikes or gutters, do your best to be true to yourself and others - that is to say, abide.”
Knowing that, now you can die with a smile on your face without feelin’ like the Good Lord gypped you. And that’s what Dudeism’s all about.
See ya later on down the trail.
Arch Dudeship Dwayne Eutsey is currently founding a Dudeist monastery for Irish monks: The Brotherhood Shamus
Dwayne can be reached at dwayne@dudeism.com
Arch Dudeship
@DUDEISM.COM
THERE'S A RELIGION for its time and place...It fits right in there, helps us abide through all the strikes and gutters, the ups and downs of the whole durned human comedy. It really ties your life together.
And the religion for our time and place is Dudeism.
Of course, nihilists and reactionaries will probably dispute that—when they’re not throwing marmots into your bathtub or coffee cups at your forehead. That’s why you need to know how to respond when someone who is un-Dude asks you what the fuck you’re talking about when you tell them about Dudeism.
Now, it’s a basic tenet of the Dudeist ethos to just say “Fuck it,” or “Yeah, well, that’s just, like, you’re opinion, man,” when someone micturates upon our faith. But we’re talking about unchecked theological aggression here, drawing a line in the spiritual sand, Dude. Across this line you do not—also, Dude, “faith” is not the preferred nomenclature—“worldview,” please.
So, What the Fuck am I Talking About?
Lost my train of thought there. Anyway, in defending whether Dudeism is really a religion, worldview, or what-have-you, a Dudeist must first address a very basic question: What makes a religion? Is it being prepared to do the right thing, whatever the cost? Isn’t that what makes a religion? Or is it that along with a pair of testaments?
Well, Dude, we just don’t know. Religion is a very complicated thing. A lotta scriptural ins, a lotta ritual outs…a lot of ecclesiastical strands to keep in your head, man. There is a lot about religion that doesn’t make a whole lot of sense to us. It can be quite stupefying, in fact. But there are some basic tools that can help put you in a unique position to confirm or disconfirm whether Dudeism is a religion.
First off, it’s good to define what in God’s holy name we’re blathering about when we say the word “religion”. A wiser fellah than myself once said that “religion” has its root in the Latin word “ligo,” or “to bind together.” That’s a good place to start, I guess, because the tenets of Dudeism do indeed bind its diverse adherents together in one big round robin.
But there are other ways that can help you explain how Dudeism is a religion, and in English, too. Here are just a couple.
All Right, Let’s Get Down to Cases
The beauty of Dudeism is its simplicity. Once a religion gets too complex, everything can go wrong.
That’s why the “To What/From What/By What Means” method of identifying a religion is a great way to summarize the Dudeist ethos for your un-Dude friends.
For example, if you apply this method to Buddhism (a compeer of Dudeism), you can easily answer what the point of it is.
From what is Buddhism trying to liberate us? Suffering
To what state of being is Buddhism trying to bring us? Nirvana
By what means does Buddhism attempt do this? The Noble Eightfold Path.
Isn’t that fucking interesting, man? Now let’s apply it to Dudeism:
From what is Dudeism trying to liberate us? Thinking that’s too uptight.
To what state of being is Dudeism trying to bring us: Just taking it easy, man.
By what means does Dudeism attempt do this? Abiding.
Now, that’s fucking ingenious, if I understand it correctly.
If You Define It, It Is a DREEMMS
But what do Dudeists believe? Well, although you have your story and I have mine, there are certain things that bring us together and root us, like the aitz chaim he, in a shared community.
To help me clarify what I’m blathering about, I’ll use the seven dimensions of religion identified by Ninian Smart (another wiser fellah than myself): Doctrinal, Ritual, Ethics, Experiential, Myth, Material, and Social…or, in the parlance of religious studies, DREEMMS).
Doctrinal (the systematic formulation of religious teachings in an intellectually coherent form): Like Zen, Dudeism isn’t into the whole doctrinal thing; we prefer direct experience of takin’er easy, and often contemplate two indiscernible Coens to achieve that modest task.
Perhaps the closest Dudeists come to having a systematic formulation of our religious teachings is: “Sometimes you eat the bear, and, well, sometimes the bear, he eats you.” Is that some sort of Eastern thing? Far from it, Dude.
Ritual (forms and orders of ceremonies): Dudeists are also not into the whole ritual thing, but there are some things we do for recreation that bring us together, like bowling, driving around, the occasional acid flashback, listening to Creedence. Some Dudeists are shomer shabbas, and that’s cool.
Ethics (rules about human behavior): Although this isn’t ‘Nam, there aren’t many behavioral rules in Dudeism, either. However, we do recognize that we may enter a world of pain whenever we go over the line and we are forever cognizant of what can happen when we fuck a stranger in the ass.
Experiential (the core defining personal experience): Abiding and takin’er easy.
Myth (the stories that work on several levels and offer a fairly complete and systematic interpretation of the universe and humanity’s place in it): The Big Lebowski is our founding myth; just as the Christian Gospels, based on the Jesus of history, provide a portrait of the mythical Christ of faith who “died for all us sinners,” the film, based on the Dude of history (Jeff Dowd), presents the mythical Dude of film (Jeff Bridges) who “takes it easy for all us sinners.”
Material (ordinary objects or places that symbolize or manifest the sacred or supernatural): That rug really tied the room together, did it not?
Social (a system shared and attitudes practiced by a group. Often rules for identifying community membership and participation): Racially we’re pretty cool and open to pretty much everyone…pacifists, veterans, surfers, fucking lady friends, vaginal artists, video artists with cleft assholes, dancing landlords, doctors who are good men and thorough, enigmatic strangers, brother shamuses…And proud we are of all of them.
Those we consider very un-Dude include: Rug-pissers, brats, nihilists, Nazis, human paraquats, pederasts, pornographers, fucking fascists, reactionaries, and angry cab drivers. Friends like these, huh, Gary?
Aw, Hell. I Done Innerduced Dudeism Enough
Although Dudeists may lack three thousand years of beautiful tradition, from Moses to Sandy Koufax, we do share the great spiritual insights espoused by many great Dudes throughout the ages. As our Dudely Lama once wrapped it all up for us:
“Life is short and complicated and nobody knows what to do about it. So don't do anything about it. Just take it easy, man. Stop worrying so much whether you'll make it into the finals. Kick back with some friends and some oat soda and whether you roll strikes or gutters, do your best to be true to yourself and others - that is to say, abide.”
Knowing that, now you can die with a smile on your face without feelin’ like the Good Lord gypped you. And that’s what Dudeism’s all about.
See ya later on down the trail.
Arch Dudeship Dwayne Eutsey is currently founding a Dudeist monastery for Irish monks: The Brotherhood Shamus
Dwayne can be reached at dwayne@dudeism.com
Τρίτη 20 Ιανουαρίου 2009
A SHORT LOVE STORY
A man and a woman who had never met before,
but who were both married to other people,
found themselves assigned to the same sleeping room on a trans-continental train.
Though initially embarrassed and uneasy over sharing a room,
they were both very tired and fell asleep quickly, he in the upper berth and she in the lower.
At 1:00 AM, the man leaned down and gently woke the woman saying,.......... 'Ma'am,
I'm sorry to bother you, but would you be willing to reach into the closet to get me a second blanket?
I'm awfully cold.'
'I have a better idea,' she replied 'Just for tonight,...... let's pretend that we're married.'
'Wow!...................... That's a great idea!', he exclaimed.
'Good,' she replied. .............'Get your own fucking blanket.'
After a moment of silence, ......................he farted.
The End
Κυριακή 18 Ιανουαρίου 2009
The Big Lebowski
Let's get something straight here man. My name is the dude, his dudeness, duder, il duderino...
from www.dudeism.com
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
