Ευθύνη όλων το οικολογικό έλλειμμα της Αθήνας

*Σχόλιο της G700 για το ένθετο Metropolis Weekend της αθηναϊκής free-press Metropolis

Αναδημοσιεύω ύστερα από άδεια των συγγραφέων

Η πρόσφατη διένεξη μεταξύ κατοίκων και Δήμου Αθηναίων για το πάρκινγκ της Κυψέλης, έφερε στο προσκήνιο για μία ακόμη φορά το περιβαλλοντικό αδιέξοδο της πόλης της Αθήνας, αλλά και τη συλλογική υποκρισία που μας χαρακτηρίζει όλους σε θέματα περιβάλλοντος.

Προφανώς, στην πιο πυκνοκατοικημένη και οικιστικά κορεσμένη περιοχή της Ευρώπης, την Κυψέλη, απαιτούνται δεκάδες πάρκα και πράσινο που σήμερα δεν υπάρχει ούτε για δείγμα.

Προφανώς, στην Κυψέλη απαιτούνται επίσης δεκάδες χώροι στάθμευσης για να παρκάρουν τα αυτοκίνητά τους όσοι σήμερα φωνάζουν και ωρύονται για την έλλειψη πρασίνου και ανοιχτών χώρων.

Προφανώς, στην Κυψέλη όπως και στην υπόλοιπη Αθήνα, θα έπρεπε επιτέλους να βγούμε και να καταγγείλουμε το τεράστιο οικολογικό έλλειμμα που χαρακτηρίζει την περιοχή της Αττικής: με τα αιωρούμενα επικίνδυνα σωματίδια, το μποτιλιάρισμα, το πρόβλημα των σκουπιδιών, την ηχορήπανση, την αισθητική ρύπανση, την αυθαίρετη δόμηση, τα ενεργοβόρα πεπαλαιωμένα κτίρια.

Όμως δεν το κάνουμε. Δήμος και πολίτες, συμμέτοχοι όλοι μαζί στο έγκλημα, μόνο συμφεροντολογικά κινούμαστε κάθε φορά που θέλουμε να επιδείξουμε υστερόβουλα την οικολογική μας ευαισθησία.

Η εκάστοτε δημοτική αρχή αυτό το οποίο οφείλει να κάνει σε συνεργασία με το επίσημο κράτος είναι να προωθήσει την περιβαλλοντική διακυβέρνηση και να αναπτύξει την πράσινη οικονομία στα του Δήμου της. Πράσινες σκεπές, εξοικονόμηση ενέργειας σε όλα τα δημοτικά κτίρια, αλλά και αυτά του οικιακού και εμπορικού τομέα, ποδηλατόδρομοι, πεζοδρομήσεις και σταδιακό κλείσιμο του κέντρου της πόλης στα αυτοκίνητα, ανακύκλωση και επίλυση του προβλήματος των σκουπιδιών είναι μερικά από τα πράγματα για τα οποία πρέπει όλοι να πιέζουμε καθημερινά και να μην κάνουμε πίσω.

Όμως, ας μην ξεχνάμε ποτέ ότι η μάχη για την αντιμετώπιση του οικολογικού ελλείμματος της Αθήνας δεν είναι αποκλειστικά μια πολιτική μάχη ενάντια στην εκάστοτε δημοτική αρχή. Είναι επίσης μια διαρκής προσωπική μάχη η οποία ξεκινάει και δίνεται από τον καθέναν από εμάς ατομικά. Όταν κυκλοφορούμε μέσα στην πόλη με το αυτοκίνητο και δε χρησιμοποιούμε τα μέσα μαζικής μεταφοράς, όταν συνωστιζόμαστε όλοι σε μία περιοχή, δε θέλουμε τους ΧΥΤΑ, αδιαφορούμε για το αν τα σκουπίδια μας πετιούνται σε παράνομες χωματερές, οδηγούμε μηχανάκι με βγαλμένη εξάτμιση, δεν ανακυκλώνουμε, δε φροντίζουμε να μονώσουμε το διαμέρισμα στο οποίο κατοικούμε για να μην έχει απώλειες σε ήχο και θερμότητα, ε τότε, είμαστε πραγματικά άξιοι τις μοίρας μας.